Het is niet overdreven om te zeggen dat de levensmiddelenhandel momenteel een revolutie ondergaat. Het leveren van voedsel binnen twee uur is net zo revolutionair voor gevestigde retailers als voor kassaloze winkels die camera’s gebruiken die het uit de schappen nemen van producten registreren en scannen onnodig maken. Volledig nieuwe winkelformaten, nieuwe betaalmethoden en nieuwe aanbieders hebben het winkelen in Europa en de wereld al enorm veranderd.

De supermarkt reageert op de versterkte online- en leveringsactiviteiten omdat consumenten hun interesse, houding en winkelgedrag veranderen. Dat was te laat. Immers, in een periode van meer dan 60 jaar is het technische landschap van Duitsland op technologisch gebied heel weinig veranderd. Of het nu Herbert Eklöh 1938 in Osnabrück was of Bernhard Müller 1949 in de Morellstraße in Augsburg, die de eerste zelfbedieningswinkel in Duitsland opende, laten we hier onbeantwoord. De triomf van de supermarkt was zeker niet te stoppen, leidde het einde van de kleine buurtkruidenier in. De broers Albrecht 1962 en Dieter Schwarz 1973 perfectioneerden de self-service-aankoop met hun discounters Aldi en Lidl. De rest van de handel concentreerde zich meer op versheid als belangrijk speerpunt. In de consumentcommunicatie is prijs nog steeds het belangrijkste wapen.

Technisch gezien veranderde de situatie toen in 2008 de digitalisering zijn eerste voetstappen achterliet in de kassazone. IKEA introduceerde zelfscankassa’s en werd met name achterdochtig bekeken door de werknemersbonden. Het spook van het volledige verlies van banen in dit gebied ging snel rond.

Voor de levensmiddelenhandel verwachten we een ongekende toename van innovatie. Digitalisering verhoogt de mogelijkheid om te informeren, selecteren, winkelen, scannen, betalen en transporteren. Zonder overdrijven kan gezegd worden dat geen steen op de andere blijft liggen.